Spośród wielu defektów skórnych najpopularniejszym zdaje się być trądzik pospolity. Nieco rzadziej pojawiają się: trądzik odwrócony czy trądzik różowaty. W dzisiejszej publikacji pragniemy scharakteryzować właśnie te dwie przypadłości.
Co to jest trądzik odwrócony?
Trądzik odwrócony to choroba mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Znacznie częściej dopada mężczyzn, aniżeli kobiet.
Trądzik odwrócony może pojawić się w różnym wieku. Zazwyczaj jednak nie wcześniej niż po okresie pokwitania. Jest to przypadłość, która bardzo często dotyka nałogowych palaczy.
Trądzik odwrócony – przyczyny
Według statystyk – trądzik odwrócony to typowo męska choroba. Niektóre badania wskazują, że wśród osób, które borykają się z tą dolegliwością – 80% stanowią właśnie Panowie.
Główne czynniki ryzyka wystąpienia trądziku odwróconego to:
- nadwaga
- nadmierna potliwość
- uszkodzenie mechaniczne (poprzez tarcie)
Trądzik odwrócony pojawić się może na skutek podrażnień po goleniu, ocierających ubrań itd.
Trądzik odwrócony – objawy
To przypadłość o charakterze długotrwałym. Chorobę mieszków włosowych jest trudna w diagnozie, gdyż zmiany skórne mają podobną charakterystykę do innych defektów. Bardzo często mylony jest z chorobami grzybiczymi, gruźlicą lub chorobą Leśniowskiego-Crohna. W wielu przypadkach dochodzi do błędnej diagnozy i określa się trądzik odwrócony jako czyraki.
Objawy trądziku u płci żeńskiej zyskują na intensywności w okresie miesiączkowania.
Trądzik odwrócony – leczenie
Leczenie trądziku odwróconego polega na przeprowadzeniu zabiegu. W wielu przypadkach niezbędne jest także zastosowanie antybiotykoterapii oraz izotretioniny. Rzadziej stosuje się kurację kortykosteroidami.
Przy podejmowaniu leczenia sugerujemy wybór gabinetów specjalizujących się w leczeniu tego typu przypadłości, gdyż błędna diagnoza jest powszechna dla tego typu problemów.
Czy trądzik odwrócony powoduje powikłania?
Przede wszystkim trądzikowi towarzyszy nieprzyjemny zapach, co wiąże sie z brakiem akceptacji przez społeczeństwo. Zauważa się, że wiele osób borykających się z tą dolegliwością popada w depresję, alkoholizm i inne choroby tego typu.
Choroba ma charakter postępujący i tylko operacja jest w stanie ją skutecznie zatrzymać. Sam zabieg nie jest groźny dla zdrowia.
Co to jest trądzik różowaty?
Trądzik różowaty to charakterystyczny defekt skórny, któremu towarzyszy zaczerwienienie, pajączki oraz różowe krostki.
Trądzik różowaty – przyczyny
Trądzik różowaty to przypadłość powszechna, ale nadal nie do końca znana medycynie. Przez mnogą ilość potencjalnych przyczyn trudno o szybkie i bezproblemowe leczenie.
Przede wszystkim za główną przyczynę uznaje się zmiany hormonalne oraz zaburzenia naczyniowo-ruchowe. Trądzik różowaty uznawany jest za chorobę, która może być dziedziczna.
Ponadto, ta niezwykle nieestetyczna odmiana trądziku może być spowodowana:
- łojotokiem
- promieniowaniem UV
- chorobą tarczycy
- zaburzeniami cyklu miesiączkowego
- zakażeniem HPV i zakażeniem bakteryjnym
- nietolerancją na niektóre pokarmy, zaburzeniami trawienia, chorobami układu trawiennego
Najczęściej trądzik pojawia się u osób z jasną karnacją i cerą naczynkową.
Objawy trądziku różowatego
Trądzik różowaty to przypadłość, której pierwszym objawem jest charakterystyczny rumień pojawiający się na środku twarzy. Następnie, objawiają się krostki oraz zaczerwieniania. Zazwyczaj ta choroba skóry pojawia się w wieku około 20-30 lat, potrafi ciągnąć się i trwać latami.
Medycyna wyróżnia cztery typu trądziku różowatego:
- rumieniowo teleangiektatyczna
- grudkowo-krostkowa
- oczna
- guzowata
Leczenie trądziku różowatego
Leczenie trądziku różowatego jest wymagające, potrafi ciągnąć się przez lata. Najczęściej stosowane są preparaty o działaniu:
- poprawiającym krążenie
- przeciwzapalnym
- przeciwbakteryjnym
- regenerującym barierę naskórkową
Typ guzowaty leczony jest chirurgicznie, z kolei oczny – sztucznymi łzami oraz glikokortkosteroidami.
Niezwykle istotnym elementem leczenia jes poprawna pielęgnacja miejsc zmienionych chorobowo. Do codziennej higieny należy używać delikatnych preparatów, których dodatkowe działanie będzie antyzapalne, antybakteryjne i nawilżające. Środki codziennej higieny powinny być wolne od alkoholu, mięty, mentolu, olejków eterycznych oraz wszelkich substancji zapachowych.
